Nema smetanja kod učešća u priči, čak naprotiv učešće i jeste poželjno.
Normalno da prokuhavanje ne znači smak svijeta, ali ne vidim ni jedan valjan razlog zašto bi se ono uopšte radilo kod bilo čega namijenjenog fermentaciji, pa i kod meda ako on ima iole zadovoljavajući kvalitet.
Čini mi se da je dioda u jednom navratu već objašnjavao razliku između pasterizacije i prokuhavanja, uz napomenu da i pasterizacija ima svojih negativnih strana koje se nastoje minimizirati strogo kontrolisanim uslovima odvijanja.
Pasterizacija meda je postupak koji se primjenjuje kod očuvanja njegovog kvaliteta tokom skladištenja. Na taj način se prije svega inaktiviraju mikroorganizmi, odnosno kvasci, bakterije same po sebi predstavljaju zanemarivu opasnost u medu jer u stabilnim uslovima i nemaju mogućnost djelovanja u toj koncentraciji šećera i vode. Inaktivacija kvasaca u toj situaciji je poželjna jer oni pored toga što svojom aktivnošću utiču na kvalitet meda utiču i na njegovu ubrzanu kristalizaciju. Međutim ovakvim postupkom se utiče i na aromatičnost i boju, u smislu njihovih negativnih promjena. Te promjene kod proizvodnje rakije i vina su još očiglednije, pored ostalog time bi neminovno uslijedila degradacija i inaktivacija dosta toga što se nalazi u medu kao preduslov nastanka mnogih aroma rakije (prekursori arome, enzimi). Važno je napomenuti da se pasterizacija inače vrši u jako kratkom vremenskom periodu, kako bi se njen negativan efekt na aromu sveo na minimum, u ovom slučaju temperaturom od 60 stepeni u vremenu od cca. 20 minuta, ako bi se temperatura dizala na 65 stepeni onda bi to sve trajalo oko 5 minuta, a na 68 stepeni oko 1 minut, i nakon nje brzo hlađenje zbog očuvanja aroma tako tretiranog meda. Priznat ćeš da je ovo gotovo nemoguće izvesti u kućnim uslovima a da time bitno ne narušimo njegov aromatski potencijal. Zamisli sada šta bi se dešavalo da još pustimo da nam med prokuhava dok mi skidamo pjenu sa njega. Zato kod proizvodnje vina daleko bolji efekt od ovog daje sumporenje, a kod rakije se preporučuje upotreba svježeg meda uz dodavanje razmnožene čiste kulture kvasaca koja će nadjačati prisutnost i aktivnost „divljih“ kvasaca, i to baš onda kada nam i treba. Ovim zadnjim samo konstatujem činjenicu koja je utvrđena kod fermentacije za proizvodnju jakih alkoholnih pića, da određeni tipovi kvasaca ne mogu provesti fermentaciju na željeni način kao selekcionisane kulture, ali da u svakom slučaju njihova ograničena aktivnost može dati doprinos kvalitetu.